Hanneke kreeg laatste krabbel van A.L. Snijders: 'Ik zie hem nog weglopen en zwaaien'

Hanneke was dit weekend de laatste in de rij bij de signeersessie. “Ik heb nog een tijdje met hem en zijn vrouw staan kletsen.” Ze was op de sessie afgekomen na het vinden van een foto in het album van haar overleden man Barend.

“Hij zat op het Grotius College waar Peter Müller (de echte naam van A.L. Snijders, red.) zijn docent Nederlands was”, vertelt Hanneke. Een jaar geleden overleed Barend op 69-jarige leeftijd na een ziekbed. “In zijn fotoalbum kwam ik de foto met A.L. Snijders tegen. Ik heb gelijk ingetekend voor de signeersessie in Nijmegen.”

De schrijver herkende de foto. En ook Barend kon hij zich nog goed herinneren. De laatste keer dat ze elkaar ontmoetten was twee jaar geleden. “Ik weet nog dat hij toen een andere vrouw had en wenkbrauwen als zonnegevels. Ik dacht: wat een zwerver”, blikt Hanneke terug.

De wenkbrauwen waren deze keer een stuk korter. “Zo zie je maar wat voor invloed vrouwen hebben. Hij zag er nu wat appetijtelijker uit.”

Hanneke vroeg zich nog wel af of het wel goed was voor zo’n oude man ('hij was toch al wel 83') om nog voor signeersessies het land door te trekken. “Dag in, dag uit. En dan nog de radio op zondagochtend en het schrijven van korte verhalen.”

“Hij schreef in het opschrift ‘ik denk aan hem’, aan Barend. We keken elkaar aan, handen op ons hart. Hij was heel geanimeerd.” Dat de schrijver zelf zou overlijden, kwam ook voor Hanneke onverwacht. “Ik zie hem nog weglopen en zwaaien. Maar die tekst die hij schreef… ik had niet kunnen beseffen dat ik twee dagen later zo aan hem zou denken.”